۱۲۰ سالگي سينماي چين در جشنواره پكن
به مناسبت ۱۲۰ سالگي سينماي چين، جشنواره بين‌المللي فيلم پكن با نمايش آثاري از نخستين فيلم صامت تا انيميشن‌هاي مدرن، تاريخ اين صنعت را در يكي از بزرگ‌ترين بازارهاي سينماي جهان جشن مي‌گيرد.
همه چيز با يك دوربين دستي چوبي و مردي با ديدگاهي آينده‌نگر به نام «رن چينگ‌تاي» آغاز شد. هيچ راهي براي دانستن اين وجود ندارد كه آيا «رن» هنگام سفارش آن دوربين دستي ساخت فرانسه در پاييز ۱۹۰۵، حدسي از ميراثي كه برجاي مي‌گذارد، داشت يا نه. اما تاريخ نشان مي‌دهد او مردي باهوش و چندبعدي و كارگردان اولين فيلم تاريخ چين با عنوان «كوه دينگجون» نيز بود.
لي ژن، استاد آرشيو فيلم چين مي‌گويد: «توليد اين فيلم نقطه عطفي نمادين است كه پايان عصري بدون سينماي چين و فقدان توليدات داخلي توسط مردم اين كشور را نشان مي‌دهد.» حالا و ۱۲۰ سال بعد، چين با ابرتوليداتي مانند انيميشن «نژا ۲»، دومين صنعت سينمايي بزرگ جهان را در اختيار دارد. پانزدهمين دوره جشنواره بين‌المللي فيلم پكن به مناسبت اين سالگرد، بخش ويژه‌اي با عنوان «پانوراماي پكن» اختصاص داده كه به مرور تحول فيلمسازي در اين كشور اختصاص دارد. آثاري از جمله فيلم‌هاي صامت مرمت شده مانند «عنكبوت‌ها» (۱۹۲۷) و «الهه» (۱۹۳۴)، نخستين انيميشن چين و آسيا با نام «شاهزاده بادبزن آهني» (۱۹۴۱) و كلاسيك‌هايي مانند «بهار در شهر كوچك» (برگزيده به عنوان بهترين فيلم تاريخ سينماي چين) تا آثار مدرني مانند «ممكن است كوه‌ها در هم بزيزند» اثر جيا ژانگ كه در اين بخش ويژه به نمايش گذاشته مي‌شوند. همچنين در حاشيه اين رويداد، نشست‌هايي با حضور كارگرداناني مانند جيا ژانگ‌كه و هو جيان‌چي درباره تاريخ سينما برگزار مي‌شود. سينما اولين‌بار در سال ۱۸۹۶ با نمايش فيلم‌هاي كوتاه برادران لومير در شانگهاي به چين رسيد. رن كه در دهه ۱۸۵۰ در فقر بزرگ شده بود، ابتدا به نجاري روي آورد، اما با ورود عكاسي به چين، استوديوي عكاسي «فنگ‌تاي» را در پكن تاسيس كرد و حتي عكاس مخصوص ملكه سي‌شي شد. او سپس با خريد يك دوربين فيلمبرداري و همكاري با بازيگر اپرا تان شين‌پي، فيلم «كوه دينگجون» را در حياط استوديوي خود ساخت. لي ژن توضيح مي‌دهد: «فيلمبرداري سه روز طول كشيد و سه بخش از اپراي «كوه دينگجون» را ثبت كرد. رن پس از اتمام، فيلم را در سينماي داگوانلو به نمايش گذاشت و نخستين سالن حرفه‌اي پكن را تاسيس كرد؛ اقدامي كه سينما را از يك جذابيت درباري به سرگرمي عمومي تبديل كرد.»