همزمان با پيشروي ارتش روسيه در امتداد مرزهاي شرقي اوكراين مطرح شد
سيگنال پوتين به غرب
ولاديمير پوتين، رييس‌جمهور روسيه روز پنجشنبه حمله تقريبا يك ماهه اوكراين به منطقه كورسك روسيه را به شدت مورد انتقاد قرار داد و مدعي شد كي‌يف در دستيابي به اهداف خود شكست خورده و هيچ كاري براي متوقف كردن ارتش روسيه انجام نداده است. پوتين گفت: ارتش اوكراين قصد داشت روسيه را ناآرام و پيشروي روس‌ها در دونباس را متوقف كند. آيا دشمن در اين امر موفق بوده است؟ خير! پوتين در مجمع اقتصادي شرق در ولادي وستوك گفت كه اوكراين هيچ دستاوردي نداشته و افزود: در عوض اكنون تعداد فتوحات روسيه در منطقه دونتسك بيشتر از قبل است، چراكه مقامات اوكراين در عوض به واحدهاي آموزش‌ديده‌تر اين كشور اجازه مي‌دهند در كورسك بجنگند تا در كشور خودشان. او گفت كه جامعه روسيه تثبيت شده و تعداد داوطلبان بيشتري براي استقرار در خط مقدم حاضر شده‌اند. رييس‌جمهور روسيه افزود كه نيروهاي مسلح روسيه بيرون راندن ارتش اوكراين از منطقه مرزي در منطقه كورسك را آغاز كرده‌اند. در سوي ديگر، ولوديمير زلنسكي، رييس‌جمهور اوكراين اذعان داشت كه وضعيت روي زمين «دشوار» است، نيروهاي مسكو به 10 كيلومتري شهر استراتژيك پوكروفسك حركت كرده‌اند. زلنسكي به خبرنگاران گفت: «اهداف روسيه تغيير نكرده است. حمله به پوكروفسك قبل از حمله اوكراين به كورسك آغاز شده بود.» براي برخي، سخنان او به منزله اعتراف به اين بود كه كي‌يف نتوانسته اهداف مسكو را تغيير دهد. همزمان پارلمان اوكراين با انتصاب آندري سيبيها در قامت وزير خارجه جديد اين كشور و جايگزين ديميترو كوله‌با، موافقت كرد كه يكي از بزرگ‌ترين تغييرات دولت از زمان حمله گسترده روسيه به اين كشور است. زلنسكي درباره اين تغيير كه در مقطع حساسي رخ داده، گفت: اين كشور به «انرژي جديد» نياز دارد. علاوه بر اين، هفت فرد به عنوان وزير و مسوول جديد در دولت اوكراين منصوب شدند. به عقيده برخي كارشناسان، اين تغييرات نشان‌دهنده تثبيت قدرت توسط گروه كوچكي از وفاداران زلنسكي است كه با آندري يرماك، رييس دفتر زلنسكي متحد شده‌اند.
در همين حال، نيروي هوايي اوكراين روز پنجشنبه اعلام كرد، روسيه در شب و روز پنجشنبه، با 78 پهپاد رزمي به شهرهاي اوكراين حمله كرد. اين نهاد افزود: پدافند هوايي اوكراين توانست 60 فروند از آنها را منهدم كند. نيروي هوايي اوكراين نيز در كانال تلگرامي خود اعلام كرد 15 فروند ديگر نيز از سوي سامانه‌هاي جنگ الكترونيك از مسير منحرف شدند، درحالي كه دو پهپاد به روسيه «بازگشت» و يك فروند نيز به حريم هوايي بلاروس پرواز كرد. به گفته اين سازمان، يك موشك بالستيك اسكندر نيز از شبه‌جزيره كريمه تحت اشغال روسيه پرتاب شده است. گزارشي از خسارات و تلفات اين حمله گزارش نشده است. به گزارش رويترز، به دليل تهديد مداوم پهپادي از سوي روسيه، هشدار حمله هوايي به مدت 9 ساعت در شب در كي‌يف برقرار بود. صداي آتش ضدهوايي نيز براي مدت كوتاهي بر فراز اين شهر
3 ميليون نفري شنيده شد. مقامات محلي به آسوشتيدپرس گفتند طي اين حمله خسارتي وارد نشده است.
در حال حاضر، جنگ روسيه و اوكراين بزرگ‌ترين جنگ اروپا پس از پايان جنگ جهاني دوم است. اين حمله تمام عيار ادامه فعل و انفعال‌هاي روس‌ها در سال 2014 بود كه در جريانش كريمه ضميمه و اشغال شد. از همان زمان، تحليلگران حوزه روابط بين‌الملل تلاش كردند توضيح دهند چرا روسيه از زور براي تغيير مرزهاي شناخته شده بين‌المللي همسايه خود اوكراين استفاده كرد. در سپتامبر 2014، پروفسور جان ميرشايمر مقاله «چرا بحران اوكراين تقصير غرب است» را منتشر كرد. ميرشايمر ايده اصلي «رئاليسم تهاجمي» را در تراژدي سياست قدرت‌هاي بزرگ تعريف كرد. اين ايده به شرح زير است: دولت‌ها، به ويژه قدرت‌هاي بزرگ، هميشه به فكر بقا هستند، زيرا هيچ نهاد فراملي براي محافظت از آنها وجود ندارد. به باور اين تحليلگر، اين نظام آنارشيك شرايطي را براي دولت‌ها ايجاد مي‌كند تا به دنبال قدرت بيشتر باشند. بهترين راه براي بقاي يك دولت، هژمون شدن است. اگرچه هژموني جهاني هدف است، نيروهاي قدرتمند مانع از دستيابي هر دولتي به آن مي‌شوند، بنابراين اكثر قدرت‌هاي بزرگ براي هژموني منطقه‌اي تلاش مي‌كنند. از اين منظر، تصرف كريمه از سوي روسيه، حمله گسترده به شرق اوكراين و حمايت از جدايي‌طلبان در اين منطقه بخشي از تلاش اين كشور براي هژموني منطقه‌اي بود.
ايالات‌متحده امريكا نيز يك هژمون است و منافع آن در به حداكثر رساندن قدرت خود از طريق استفاده از ناتو است. با اين حال، ميرشايمر چنين گزينه‌هايي را رد كرد و برعكس آن استدلال مي‌كند: ناتو حوزه‌هاي نفوذ روسيه را تهديد مي‌كند. شايد به همين دليل است كه ناتو از سال 2004 دامنه نفوذ خود را گسترش نداده است. ناتو نشان داد كه كشورهاي عضو نمي‌خواهند رويارويي با روسيه را تشديد كنند، اما روسيه همچنان تصميم گرفت به اوكراين حمله كند. استدلال‌هاي ميرشايمر در توضيح حمله روسيه به اوكراين ناتوان است. اين امر به ويژه با توجه به نگرش نسبتا بدبينانه كرملين نسبت به عضويت فنلاند و سوئد در ناتو صادق است. اگر همان‌طور كه ميرشايمر استدلال مي‌كند، واقعا همه چيز به جغرافيا و قلمرو مربوط مي‌شود، الحاق دو عضو جديد شمال اروپا تهديدي جدي براي روسيه خواهد بود.
در همين رابطه، انكار يورچنكو، تحليلگر نظامي و مسوول همكاري نظامي اوكراين با ناتو در تحليلي در موسسه دفاع ملي لتويا معتقد است روسيه با كنار هم قرار دادن عناصر «فرهنگ استراتژيك» خود به اين نتيجه مي‌رسد كه غرب تمايل مسكو براي تبديل شدن به يك قدرت بزرگ را تهديد مي‌كند. بنابراين روسيه معتقد است كه براي محافظت از خود به نيروهاي مسلح قوي نياز دارد. در اين مورد، «فرهنگ استراتژيك» روسيه تكامل و تغيير نكرده است، اما براي قرن‌ها ثابت مانده و دوره كوتاهي كه روسيه مي‌خواست دموكراتيك باشد و با غرب همكاري كند، به خودكامگي و تقابل ختم شد. فرهنگ استراتژيك روسيه باعث مي‌شود كرملين نيروي نظامي را براي حل اختلافات ترجيح دهد و در نتيجه احتمال جنگ را بيشتر كند. علاوه بر اين، اوكراين به‌طور تصادفي انتخاب نشد. روسيه و اوكراين در تاريخ خود درگيري‌هاي عظيمي داشته‌اند. اوكراين براي توجيه و تحقق ادعاهاي امپراتوري روسيه ضروري است. روسيه يك قدرت بزرگ منطقه‌اي بدون اوكراين است، نه يك قدرت جهاني.