اين قانون، يك طرفه است
سايت روانشناسي لايفهك مينويسد: «وقتي اخبار جنايت، شكست دولت و ساير نهادهاي عمومي و خصوصي در گوش مردم ميپيچد، اميد دادن به جامعه امري ضروري است. در واقع اميد، موتور عاطفي ما و پايه و اساس تعامل با زندگي است. نكته مهم اما اين است كه چطور به مردمي كه در نااميدي غرق شدهاند، ميتوان از اميد گفت و اميدواري. يكي از بهترين شيوههايي كه روانشناسان توصيه ميكنند اين است كه در قدم اول به ديگران بگوييم اميدوار بودن با تظاهر به شادي يا خوشبيني تفاوت دارد. اميدوار بودن يعني اينكه دلايلي پيدا كنيم كه با استناد به آنها احساس كنيم زندگي هنوز ارزش دارد و هنوز دلايلي براي تلاش و ادامه هست. يادتان باشد خوشبختي و خوشبيني بدون اميد نميتواند وجود داشته باشد اما بدون شادي و خوشبيني ميتوان اميدوار بود. اين قانون، يكطرفه است.»