افغانستان تنها و جهان بي‌رحم
جعفر گلابي
درست يك هفته پس از انفجار هفته گذشته در مسجد سيدآباد قندوز افغانستان كه۱۵۰ نفر را شهيد و200 نفر را زخمي كرد، ديروز هم وقوع يك انفجار انتحاري در شهر قندهار 35 تن شهيد و68 نفر زخمي در پي داشت.
از سويي اين حملات تروريستي مثل حمله به دانشگاه و مدرسه دخترانه در كابل جنايت عليه بشريت اعلام و محكوميت جهاني را به دنبال خواهد داشت و از سوي ديگر طبق اعلام دبير كل سازمان ملل حدود 18 ميليون نفر از مردم افغانستان براي زنده ماندن نياز به كمك‌هاي بشردوستانه دارند و اگر اين كمك‌ها هرچه زودتر به مردم اين كشور نرسد فاجعه انساني در پيش خواهد بود و شوربختانه امكان رساندن كمك به اهالي آن كشور با دشوراي‌ها و سوال‌هاي فراوان روبروست. همه اينها هست ولي هيچ‌كسي كاري نمي‌كند! طالبان انگيزه و توان لازم براي ايجاد امنيت در اين كشور را ندارد و مردم در برابر هر جنايت و بلايي بي‌دفاع مانده‌اند و تو گويي يك ملت در محاصره عجيب و بن‌بست قرار گرفته است. شيعيان دنيا هم به شاهدان بي‌عمل شيعه‌كشي در افغانستان مبدل شده‌اند و فقط شعار مي‌دهند و بيانيه صادر مي‌كنند! امريكا مقصر شماره يك اوضاع كنوني افغانستان است و تاكنون براي جبران خيانتي كه در حق يك ملت كرده و آنها را لب پرتگاه كشانده و رها كرده است هيچ كاري انجام نمي‌دهد. ديگر دولت‌ها هم نه تنها كمترين احساس مسووليتي نشان نمي‌دهند كه هركدام پيگير اهداف و منافع خود هستند و حقوق ميليون‌ها انسان براي‌شان اولويت عملي ندارد.
راستي تصور كنيم كه اگر اين جنايت در يكي از كشورهاي غربي و حتي در كشورهاي غيرغربي ولي قدرتمند اتفاق مي‌افتاد عكس‌العمل‌ها چگونه بود؟ در سال 2015 كه يك حمله تروريستي جان 17 فرانسوي را گرفت رهبران 55 كشور جهان براي ابراز همدردي و همبستگي با ملت فرانسه در يك راهپيمايي تاريخي و ميليوني و بي‌سابقه در پاريس شركت كردند و پس از آن هواپيماهاي جنگي فرانسه بارها حملات گسترده‌اي به پايگاه‌هاي داعش در سوريه و عراق ترتيب دادند. اما اكنون انفجار از پي انفجار در افغانستان رخ مي‌دهد و جز محكوميت‌هاي رسانه‌اي از هيچ دولتي كاري ساخته نيست و بشريت با اين اتهام جدي روبرو شده است كه در سطح جهان يك آپارتايد تمام‌عيار حاكم است و گروه تروريستي مثل داعش از اين شرايط براي ارضاي حس جنايت‌آميز و ضدانساني خود كمال استفاده را مي‌برد. اگر روزي انسان‌ها فارغ از هر دين و مذهب و مرام و قوميتي براي جان همديگر ارزش يكسان قائل شوند آن روز بشريت به بلوغ خود رسيده است و صلح و دوستي جهان را فرا خواهد گرفت. جنايت عليه انسان‌هاي بي‌گناه زمان و مكان نمي‌شناسد و همان‌گونه كه هولوكاست محكوم است، كشتار صبرا وشتيلا، حمله به مردم يمن، نسل‌كشي ارامنه، مسلمان‌كشي در ميانمار، نقض حقوق مسلمانان ايغور و هر جنايتي عليه افراد بي‌گناه خصوصا با انگيزه‌هاي سياسي و قومي و ايدئولوژيك محكوم است. مسلما رهبران جهان نه در پاريس كه در هيچ كشور ديگري براي اعلام همدردي و همبستگي خود با ملت افغانستان گردهم نمي‌آيند ولي كاش حداقل همه دولت‌ها واقعا اين ملت را به جز در زمينه كمك‌هاي بشردوستانه و ارسال مواد غذايي و بهداشتي و دارويي به حال خود رها كنند تا خود چاره دردهاي خويش را بيابند. قطعا طالبان بدون كمك دولت‌هاي خارجي امكان حيات طي 20 سال حضور امريكا در افغانستان را نداشت و اكنون هم اگر سازمان‌هاي اطلاعاتي و برخي از كشورها كمك‌هاي خود به طالبان را قطع كنند و اين كشور صحنه مانور و زورآزمايي قدرت‌هاي بيگانه نشود چه بسا خود ملت افغانستان بالاخره توان ايجاد يك دولت فراگير را پيدا كند. اما نكته بسيار مهمي كه در اين ميان مطرح است اينكه ظاهرا دولت‌ها از حادثه 11سپتامبر در امريكا درس عبرت نگرفتند و ندانستند كه بازي قدرت‌ها با سرنوشت يك ملت هميشه قابل پيش‌بيني و محاسبه نيست. ملتي كه اين‌گونه شاهد مناسبات بي‌رحمانه جهان است ممكن است روزي عكس‌العملي نشان دهد كه هيچ‌كس انتظارش را نداشته باشد، كما اينكه همين حالا هم امكان ظهور و قدرت يافتن انواع گروه‌هاي مسلح با انگيزه‌هاي مختلف در افغانستان بسيار زياد است و اغلب ناظران سياسي احتمالش را كاملا تاييد مي‌كنند. شايد يك‌جا لازم باشد دولت‌ها براي يك‌بار هم كه شده اخلاق انساني را در رابطه با ملت افغانستان دخالت دهند و از آينده‌اي كه پر از ابهام و تهديد است بترسند.