برق سه فاز

شهر من قرمز است ولي مدرسه‌اي كه مي‌روم زرد است. شهري در 30 كيلومتري ما. اين روزها هنرستان ما باز است.كارگاه‌ها فعالند. روزي چندتايي دانش‌آموز مي‌آيند و در كارگاه‌هاي برق وكامپيوتر با معلم‌ها ترق و تروق مي‌كنند. من و دو تا از معلم‌ها يكي از كارگاه‌هاي برق را سامان مي‌دهيم. ميزهاي كار دانش‌آموزان فرسوده شده‌اند و داريم تير و تخته‌شان را عوض مي‌كنيم. پيچ و سيم باز مي‌كنيم و مي‌بنديم. برقِ كارگاه سه فاز است. اگر بگيرد خشك‌مان مي‌كند. آن دو معلم مهندس برقند ولي من ليسانس زبان و ادبيات عربم. برق سه فاز همه‌اش توي كارگاه دنبال من است تا خشكم كند. مي‌گويد: تو غريبه‌اي، زبانت را نمي‌فهمم. ولي من طوري آچار دست مي‌گيرم و ترمينال باز مي‌كنم كه برق سه فاز فيوز مي‌پراند. دانش‌آموزان يك ساعت كه دركارگاه مي‌مانند، زنگ‌شان را مي‌زنم و دستم را مي‌شويم و كتاب و روزنامه تعارف‌شان مي‌كنم.كتاب و روزنامه روز و مجله تغذيه و آشپزي. گاهي توي حياط، موسيقي شاد براي‌شان پخش مي‌كنم. زنگ تفريح كه تمام مي‌شود، دوباره مي‌روم كارگاه پيش معلم‌ها و برق سه فاز.