باز هم نيمه دوم واداديم

فينال بازي‌هاي آسيايي جاكارتا بود كه تيم بسكتبال كشورمان براي كسب مدال طلا به مصاف چين رفت. بسيار اميدوار بوديم كه يك مدال طلاي ديگر در ورزش‌هاي تيمي بگيريم. كلا مدال طلاي بازي‌هاي تيمي مثل فوتبال، بسكتبال يا واليبال مزه ديگري دارد. البته اين را در كمال احترام به تلاش ورزشكاران رشته‌هاي انفرادي مي‌گويم. بازي با درخشش شاگردان مهران شاهين‌طبع آغاز شد. چين را تحت فشار قرار داده بوديم و چندين امتياز از حريف جلو بوديم. در برهه‌اي از بازي حتي 16 امتياز هم پيش افتاديم. اما با شروع نيمه دوم، كم‌كم اين چيني‌ها بودند كه بازي را در اختيار گرفتند و با پرتاب‌هاي 3 امتيازي رفته‌رفته امتيازات را جبران كردند و در نهايت ما با چشماني حسرت‌بار به تابلوي امتيازات و باخت 72 به 84 و مدال طلاي از دست رفته نگاه‌ مي‌كرديم. عين همين اتفاق در بازي روز گذشته مقابل ژاپن نيز در رقابت‌هاي انتخابي جام‌ جهاني رخ داد.

روز دوشنبه در توكيو مقابل ژاپني به ميدان رفتيم كه در بازي‌هاي آسيايي با نتيجه 93 بر 67 به ما باخته بود. با اختلافي 26 امتيازي. در اين بازي شاهين‌طبع دو بازيكن كليدي تيمش را در اختيار نداشت. حامد حدادي و صمد نيكخواه‌ بهرامي. دو بازيكن فوق‌العاده تاثير‌گذاري كه اولي به خاطر مصدوميت و دومي به خاطر سفر به امريكا در تركيب تيم ملي بازي نكردند. با اين حال ما مقابل ژاپن نيز با اينكه مهمان بوديم و هواداران چشم‌ بادامي سالن را گذاشته بودند روي سرشان، بازي را خوب شروع كرديم. جلو افتاديم و اين جلو بودن را تا پايان نيمه اول حفظ كرديم. تيم ايران با برتري 35 بر 31 راهي وقت استراحت شد. اما داستان نيمه دوم همان داستان نيمه دو بازي با چين در فينال جاكارتا بود. بازيكنان تيم ملي در نيمه دو رفته رفته تحليل رفتند و بازي ناهماهنگ‌تري از خودشان نشان دادند. كوارتر سوم كه به پايان رسيد ژاپن از ما جلو بود و كاملا سوار بر بازي. پيش بودن 4 امتيازي تيم ايران، در پايان وقت سوم تبديل به عقب‌افتادگي 15 امتيازي شد! تعويض‌ها و وقت استراحت‌هاي شاهين‌طبع كمكي به تيم نمي‌كرد و وضعيت از كنترل خارج شده بود. كوارتر چهارم شرايط كمي براي ما بهتر شد. ما اين كوارتر را 13 بر 13 مساوي كرديم. اما نتيجه‌اي كه در كوارتر سوم رقم خورده بود، نتيجه كلي بازي را هم تحت تاثير خودش قرار داد. در نهايت بازي با برتري 70 بر 58 به سود ژاپن به اتمام رسيد. نكته جالب توجه و البته سوا‌ل بر‌انگيز اين است كه ما در طول نيمه دوم تنها موفق به كسب 23 امتياز شديم.

در پايان بازي دليل همه ضعف‌هاي تيم رفت به سمت نبود حدادي و نيكخواه بهرامي. با وجود تاثيرگذاري اين دو بازيكن، حتي بگوييم تاثيرگذاري فوق‌العاده، اما نمي‌توان همه‌چيز را گردن نبود اين دو ستاره انداخت. ما در مورد يك ورزش تيمي حرف مي‌زنيم. از تيمي صحبت مي‌كنيم كه يك ماه قبل با اختلاف 26 امتيازي به تيم ايران باخته بود و در همين بازي هم در نيمه اول از ما عقب افتاده بود. به نظر مي‌رسد در كنار نبود دو بازيكن اصلي تيم و فشار هواداران ژاپني بايد به ضعف مديريتي تيم هم اشاره شود. كاملا مشخص است كه سرمربي تيم در اداره بازي كمي دچار مشكل است. تيمش خوب شروع مي‌كند و خوب ادامه مي‌دهد، اما در بزنگاه‌هايي كاملا از هم گسيخته نشان مي‌دهد و راهكاري از سوي كادر فني براي برون رفت از فشار ارايه نمي‌شود. هم مقابل چين در فينال جاكارتا و هم مقابل ژاپن، به محض اينكه تيم تحت فشار شديد قرار گرفت و امتيازات مساوي شد و كمي به سمت حريف سرريز كرد، بچه‌هاي تيم ملي روحيه‌شان را از دست دادند و توان بازگرداندن نتيجه را از دست دادند.

با اين باخت وضعيت صعود تيم ملي كمي به مشكل برمي‌خورد. فعلا تيم ايران در رتبه دوم جدول رده‌بندي گروه خودش قرار دارد و بايد در روزهاي آينده دو بار به مصاف استراليا صدرنشين گروه برود. تيمي كه به نظر مي‌رسد صدرنشين باقي خواهد ماند. در ادامه تيم ايران يك بار به مصاف فيليپين و يك بار ديگر نيز به مصاف ژاپن خواهد رفت. دو تيمي كه براي صعود از گروه به عنوان تيم‌هاي دوم و سوم حسابي دندان تيز كرده‌اند.