از محتواي عاشورا غافليم
محسن غرويان
عاشورا يك حركت نمادين و سمبوليك براي بيداري وجدان است. امام حسين(ع) خواستند تلنگري به وجدان‌ها و فطرت‌هاي آدميان روزگار خود بزنند و آنها را بيدار كنند تا زنگار غفلت آنها را نگيرد؛ از اين رو اين حركت را به عنوان يك انقلاب دروني ايجاد كردند.
انقلاب امام حسين(ع) اگر در درون اتفاق نمي‌افتاد در بيرون هم واقع نمي‌شد. با اين مقدمه مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه شروع انقلاب حسيني از درون انسان است و اين امر يك نكته مهم در شناخت ماهيت عاشورا به حساب مي‌آيد.
نكته دوم اين است كه متاسفانه ما فقط ظاهر عاشورا را گرفته‌ايم و از باطن آن غافليم. مابيشتر در طول تاريخ به ظواهر عزاداري مي‌پردازيم و جان‌مايه اصلي نهضت عاشورا كه اخلاق، عرفان، معرفت، انسان‌شناسي، بيداري وجدان است را رها كرده‌ايم. در مقابل به يكسري آداب و رسوم ظاهري بسنده مي‌كنيم و فكر مي‌كنيم كه تعظيم عاشورا كرده و تعزيت امام حسين(ع) را برپا كرده‌ايم.
مداحان و خطباي ما بيشتر به يكسري ظواهر عاشورا مي‌پردازند. ما عزاداران هم صرفا به اينكه لباس مشكي بپوشيم، چند روز محرم را به رنگ عزا درآوريم و در محافل و منازل پرچم سياه آويزان كنيم را در تعظيم عاشورا كافي مي‌دانيم. حال آنكه جان‌مايه و جوهره عاشورا انقلاب دروني، معرفت، توبه از گناه و روي آوردن به اخلاق و عواطف و ارزش‌هاي انساني است.
اينها نكات مهمي است كه ما از آن غفلت داريم و مي‌بينيم با اينكه ساليان سال و قرن‌هاست عاشورا را عزاداري مي‌كنيم امروزه اخلاقيات جامعه ما و سياستمداران و حكومتداران ما در آن تراز حسيني نيست.
چرا عاشورا كاركرد اخلاقي خود را نشان نمي‌دهد؟ اين عيب و اشكال در ماست كه گاهي عاشورا را در حد يك مراسم صرفا ظاهري و قشري تنزل داده‌ايم و به محتواي آن نپرداخته‌ايم. به نظر مي‌رسد بايد اين محافل در ما انقلاب دروني را ايجاد كند كه يك جامعه اخلاقي در تراز امام حسين(ع) داشته باشيم.
جامعه‌اي كه پيام عاشورا را به واقع در تمام سال پيگيري و پياده كند و به اخلاق حسيني و پيام عاشورا همواره
نزديك باشد.