قصیده ترامپیه
باادب شو یکی‌دو ماه، ترامپ!
مجتبي احمدي
آه، My God، آه، آه ترامپ!
باز هم کردی افتضاح، ترامپ!
باز کردی همان دهانی را
که شده چرت‌وپرت‌گاه، ترامپ!
این دهان است یا که چاه‌کَن است؟
باز افتاده‌ای به چاه، ترامپ!
«مرد، زیرِ زبانِ خود مخفی‌ست»
نطق کردی شدی تباه، ترامپ!
«وِر زدن» کارخانه‌ای دارد
که شده با تو افتتاح، ترامپ!
آن زمانی که عقل، قسمت شد
سر تو ماند بی‌کلاه، ترامپ!
مثلِ «پاتریکِ» باب اسفنجی
شده‌ای بابِ قاه‌قاه، ترامپ!
با تو شد کشورِ تو «امریکاه»!
تو چو بادیّ و او چو کاه، ترامپ!
ظرفِ یک‌سال توی کاخ سفید
شده پرونده‌ات سیاه، ترامپ!
جای این کارِ خوارساز، بزن
توی کارِ گُل و گیاه، ترامپ!
برو اصلا به زندگی‌ت برس!
بی خیالِ مقام و جاه، ترامپ!
عصر و شب را فقط بخواب و برو
صبح‌ها هم به باشگاه، ترامپ!
دست بردار از این تریبون‌ها!
تا شوی بلکه سربه‌راه، ترامپ!
عوضِ متنِ مُتقنِ «برجام»
تو عوض شو یکی‌دو ماه، ترامپ!
اسم خود را عوض کن و بگذار:
«پرزیدنت اشتباه»، ترامپ!
هی مزخرف مکن تويیت! از ما
شیوه «فیلتر» بخواه، ترامپ!
(ادبِ مرد به ز دولت اوست)
باادب باش گاه‌گاه، ترامپ!
گفته بودی به چندتا کشور
ظاهراً «چاه مستراح»، ترامپ!
بی‌ادب نیستم، ولیک تو را
«هجو» گویم به‌اصطلاح، ترامپ!
هیچ دانی که مستراح کجاست؟
توی آیینه کن نگاه، ترامپ!
ما هم البته «بی‌ادب» داریم...
به خدا می‌برم پناه، ترامپ!