لبخند خودروسازان در گروي هواي آلوده است

كافي است شاخص كيفيت هوا روي عددي بايستد و نشان دهد هواي شهر سالم است تا خيال‌مان راحت شود كه تا رسيدن به هواي پاك فاصله‌اي نداريم. آن وقت وزنه سنگيني كه روي سينه‌مان سنگيني مي‌كند خود به خود برداشته مي‌شود و تحمل صدها هزار خودرويي كه خيابان‌هاي شهر را تسخير و راه‌مان را تنگ كرده‌اند، براي‌مان آسان‌تر مي‌شود. وقتي شاخص‌ها وضعيت ناسالم يا خطرناك را نشان مي‌دهند، يادمان مي‌آيد دنبال مقصر بگرديم. آن وقت بحث روزمان مي‌شود چرا كسي فكري به حال اين هواي آلوده نمي‌كند؟ چرا كسي جلوي خودروهايي كه دود مي‌كنند را نمي‌گيرد؟ اصلا چرا اين همه خودروي اسقاطي توي اين شهر بالا و پايين مي‌روند؟
بعد برخي مسوولان يادمان مي‌آورند كه يك سر اين كلاف هزار سر متوجه خودروسازان است؛ همان‌هايي كه هنوز به توليد خودروهاي آلاينده و از رده خارج ادامه مي‌دهند و نمي‌توانند چشم‌شان را روي سود سرشاري كه نصيب‌شان مي‌شود، ببندند. اين را صديف بدري، سخنگوي كميسيون عمران مجلس هم در مصاحبه‌هايش عنوان مي‌كند. هواي آلوده و حال بد مردمي كه در اين شهر به سختي نفس مي‌كشند در مقابل ميلياردها تومان سود ناشي از ادامه توليد خودروهاي از رده خارج تنها يك شوخي است كه قرار نيست جدي گرفته شود. از اين‌رو مصوبه‌اي كه سال 1388 به تصويب دولت رسيد تا خودروسازان معادل 30 درصد توليدات خود، خودروي فرسوده را از رده خارج كنند، عملي نشد و راه به جايي پيدا نكرد.
مصطفي جودي، رييس هيات‌مديره انجمن صنفي مراكز اسقاط و بازيافت خودروي فرسوده باور دارد كه «خودروسازان توانسته‌اند با لابي‌گري از اجراي اين مصوبه شانه خالي كنند.»خودروهايي فرسوده، خودورهاي دودزا، خودروهاي داخلي بي‌كيفيت در هواي سالم و ناسالم در رفت و آمد هستند تا همچنان از خود بپرسيم چرا كسي كاري نمي‌كند؟ و بعد حرف‌هاي ابوالفضل ابوترابي، عضو كميسيون شوراها و امور داخلي كشور يادمان مي‌آورد كه «كسي حريف پدرخوانده نمي‌شود.»  لبخند پدرخوانده به معناي ادامه روند فعلي توليد خودرو است. يعني هواي شهرمان همين طور آلوده، همين طور كشنده خواهد بود؛ وزنه‌اي كه روي سينه‌مان سنگيني مي‌كند هر زمستان سنگين‌تر خواهد شد. كاش كسي به پدرخوانده بگويد لبخندت را از ما بگير اما هوا را نه.