سياست، پيشه مردم

خيلي خوشمزه‌اند اين دوستان ما. ناگهان و در يك جهش ژنتيكي شده‌اند طرفدار آزادي و عليه محدوديت فضاي مجازي و دفاع از تجمعات غيرقانوني شعار سر مي‌دهند. تا اين جايش مشكل خاصي نيست. به هرحال آدميزاد است و هر فعلي ممكن است از او سر بزند اما اينكه از ما توقع دارند اين سير و سلوك حيرت آور را باور كنيم و به صدق گفته‌هاي‌شان ايمان بياوريم اندكي نامعقول است. نمي‌شود سال‌ها در مذمت فضاي مجازي سخن بگويي و دزدي و قاچاق و فحشا و دين‌گريزي و فروپاشي خانواده و سوراخ شدن لايه اوزون را محصول فضاي مجازي بداني و آن وقت در مقابل اندك اختلالي كه در شرايط بحراني و از سر اضطرار براي فضاي مجازي پيش آمده گريبان چاك‌دهي كه: ‌اي واي پس اصل آزادي بيان چه مي‌شود! و خوشمزه‌تر آناني‌اند كه فكر مي‌كنند مچ رييس‌جمهور را گرفته‌اند: مگر شما همين چند روز پيش نگفتي به وزيرم گفته‌ام دستت به طرف دكمه فيلترينگ نرود، پس چه شد؟ و فراموش مي‌كنند در سياست اين بچه‌بازي‌هاي ملانصرالديني كه تا چهل سال مي‌گفت من چهل ساله‌ام جايي ندارد. امام هم گفت اگر بيست سال اين جنگ طول بكشد ايستاده‌ايم اما پس از هشت سال قطعنامه را پذيرفت. آنچه مهم است رعايت و حفظ منافع ملي است و نه اين شوخي‌هاي كودكانه. و اما تجمعات! در اين چند روزه كم نشنيده‌ايم اين جمله را: ابتداي اين تجمعات خيلي خوب بود اما بعد به انحراف كشيده شد. خيلي خوب بود، يعني چه؟ يعني تا وقتي كه مي‌گفتند [...] تجمعات عالي بود. بعد به انحراف كشيده شد يعني چه؟   تجمع غيرقانوني، غيرقانوني است حتي اگر در آن تجمع فقط از قرآن و خدا سخن گفته شود. تجمع قانوني هم تجمع قانوني است حتي اگر در آن فقط عليه نظام سخن گفته شود. البته در مورد تجمعات تا حدودي بايد به دوستان حق داد چون تجربه خاصي در اين زمينه ندارند. قديم‌ترها هر موقع دلشان خواسته كفن پوشيده‌اند و آمده‌اند توي خيابان و عليه هركه دل‌شان خواسته شعار داده‌اند، اين است كه با فضاي جديد خو نگرفته‌اند.