باز هم همه كاسه كوزه‌ها سر هواداران شكسته شد
دو سال محروميت! مگر مي‌شود؟ مگر داريم؟
گروه ورزش
به گزارش «اعتماد»، حكم كميته استيناف فدراسيون فوتبال مبني بر محروميت تماشاگران پرسپوليس و تراكتور از حضور در ديدارهاي رودررو براي دو فصل آينده از آن حكم‌هاي عجيب و غريب در فوتبال آماتور ايران است كه اخيرا مرسوم شده است.
درحالي كه هدف اين حكم يعني مقابله با خشونت و تضمين امنيت در ورزشگاه‌ها قابل درك و حتي ضروري به نظر مي‌رسد، اما سوال اساسي اينجاست كه آيا اين مجازات متناسب با جرم بوده و آيا به اهداف موردنظر دست خواهد يافت يا خير؟
بدون شك، حوادث تلخ ديدار برگشت دو تيم پرسپوليس و تراكتور و مصدوميت تماشاگران، ازجمله نابينا شدن يكي از هواداران پرسپوليس، اتفاقي دردناك و غيرقابل چشم‌پوشي هستند. فدراسيون فوتبال موظف است براي جلوگيري از تكرار چنين وقايعي تدابير جدي اتخاذ كند. با اين حال، محروميت كلي تماشاگران آن هم براي دو فصل مجازاتي بسيار سنگين به نظر مي‌رسد كه تبعات منفي متعددي را به همراه خواهد داشت. اولا، اين حكم نوعي مجازات دسته‌جمعي محسوب مي‌شود كه طي آن تمامي تماشاگران اين دو تيم، چه آنهايي كه در خشونت‌ها نقش داشته‌اند و چه آنهايي كه صرفا براي تماشاي فوتبال به ورزشگاه آمده‌اند، تنبيه مي‌شوند. اين رويكرد، نه تنها عادلانه نيست، بلكه مي‌تواند حس بي‌انگيزگي و دوري از فوتبال را در ميان هواداران واقعي ايجاد كند. در مورد آخرين تقابل پرسپوليس و تراكتور هنوز مشخص نشده چه كساني باعث مصدوميت هواداران شدند و اين يعني افراد خاطي مي‌توانند به راحتي خود را پشت خيل جمعيت پنهان كنند و برخلاف وعده‌هاي هميشگي مسوولان هيچ تلاشي براي حل مشكل از قبيل نصب دوربين نكرده‌اند.
ثانيا، محروميت دوساله، مدت زمان بسيار طولاني است. دو فصل فوتبال بدون حضور پرشور تماشاگران در ديدارهاي حساس پرسپوليس و تراكتور نه تنها از جذابيت مسابقات به شدت مي‌كاهد، بلكه به اقتصاد فوتبال ورشكسته و باشگاه‌ها نيز ضربه جدي وارد مي‌كند. درآمد حاصل از بليت‌فروشي بخش مهمي از منابع مالي باشگاه‌هاست و محروميت از حضور تماشاگران، اين منبع مهم در آمدزايي را به‌طور كامل از بين مي‌برد.
اركان قضايي فدراسيون بايد به اين سوال پاسخ دهند كه آيا محروميت تماشاگران راهكار موثري در جهت ريشه‌كن كردن خشونت هواداران اين دو تيم است؟ تجربه نشان داده كه صرفا اعمال مجازات‌هاي سنگين بدون توجه به عوامل ريشه‌اي خشونت نمي‌تواند به حل مشكل منجر شود كه در اين باره بارها و بارها كارشناسان و صاحب‌نظران اعتقاد دارند، راهگشا نيست و لازم است فدراسيون فوتبال به جاي تمركز صرف بر مجازات به دنبال راهكارهاي جامع و پايدارتري براي مقابله با خشونت در ورزشگاه‌ها باشد. اين راهكارها مي‌تواند شامل افزايش تدابير امنيتي، آموزش هواداران، شناسايي و برخورد قاطع با عوامل اصلي خشونت و ترويج فرهنگ هواداري مسوولانه باشد.
از همه اينها گذشته مثل همه موارد پيشين جاي طرح اين سوال باقي است كه آيا در اين پروسه فقط هواداران مقصر بودند؟ آيا هيچ كدام از نهادهاي دخيل در برگزاري يك مسابقه فوتبال قصوري مرتكب نشدند؟ اگر اين قصور وجود داشته، كه حتما چنين بوده، پس چه زماني قرار است اين گروه‌ها و افراد مورد بازخواست قرار بگيرند؟ بارها در همين روزنامه اعتماد اشاره شده است كه پروسه حضور هواداران در استاديوم پروسه‌اي سخت و طاقت‌فرساست، نحوه برخورد نيروهاي حافظ نظم در ورودي ورزشگاه به هيچ عنوان مناسب نيست و باعث افزايش تنش مي‌شود، همچنين امكانات موجود در ورزشگاه‌ها هم نقشي اساسي در شرايط به وجود آمده، دارند. هنوز تصوير صف چند صدنفره مقابل تنها سرويس بهداشتي قابل استفاده در يكي از سكوهاي استاديوم آزادي هنگام بازي ايران و ازبكستان تازه است. در چنين شرايطي چطور مي‌توان از هوادار انتظار داشت كه قانون را رعايت كند؟
درنهايت، حكم محروميت تماشاگران پرسپوليس و تراكتور مجازاتي سختگيرانه و غيرمتناسب با جرم است. اين حكم نه تنها به اهداف موردنظر دست نخواهد يافت، بلكه مي‌تواند تبعات منفي بسياري را براي فوتبال ايران به همراه داشته باشد. به جاي محروميت‌هاي كلي، لازم است فدراسيون فوتبال به دنبال راهكارهاي هوشمندانه‌تري براي مقابله با خشونت در ورزشگاه‌ها باشد. راهكارهايي كه هم امنيت را تضمين كند و هم از حقوق هواداران واقعي و جذابيت فوتبال دفاع كند. در حال حاضر تنها راهكار فدراسيون و ساير مقامات پاك كردن صورت‌مساله است. روشي كه هرگز جواب نخواهد داد.