خارج شدن فوتبال ايران از سطح اول آسيا
ديگر حتي جرات نامزدي هم نداريم!
ديروز خبر آمد كه امارات براي ميزباني جام ملت‌هاي آسيا 2031 درخواست داده و به نظر مي‌رسد برنده خواهد شد. پيش از اين مشخص شده بود كه جام ملت‌هاي 2027 در عربستان سعودي برگزار مي‌شود. احتمالا بعد از آن هم براي بالانس كردن غرب و شرق تا چند وقت جام ملت‌ها به شرق قاره كهن خواهد رفت. همه اينها يعني ما رسما از بازي در فوتبال آسيا كنار گذاشته شديم يا بهتر بگوييم كنار رفتيم. در سال‌هاي گذشته هر بار بحث ميزباني از رقابت‌هاي بين‌المللي مخصوصا جام ملت‌هاي آسيا مطرح مي‌شد لااقل به صورت نمادين ولو به بهاي دستمايه شوخي قرار گرفتن نام خودمان را به عنوان يكي از درخواست‌كنندگان ميزباني جام ملت‌هاي آسيا مطرح مي‌كرديم، اما حالا به آن درجه از سختي واقعيت برخورديم كه حتي حرفش را ولو به شوخي به زبان نمي‌آوريم. ما كاملا پذيرفته‌ايم كه مطلقا هيچ شانسي براي برگزاري يك رويداد در سطح قاره كهن به نام جام ملت‌هاي آسيا را نداريم و اين بسيار غم‌انگيز است، مخصوصا براي كشوري با اين استعداد و ظرفيت. منطقي هم هست كه مقامات ورزش و فوتبال ايران وقتي بحث ميزباني جام ملت‌هاي آسيا وسط مي‌آيد خودشان را به آن راه بزنند. آنها بهتر از هر كسي مي‌دانند شرايط اقتصادي مملكت چطور است. آنها بهتر از هواداران مي‌دانند استاديوم‌هاي كشور در چه شرايطي است و زيرساخت‌هاي هتلينگ و حمل و نقل در سراشيبي استهلاك قرار دارند و از آن طرف كشورهاي حاشيه خليج‌فارس در نقطه مقابل قرار دارند. استاديوم مي‌سازند و شركت هواپيمايي تاسيس مي‌كنند و اقامتگاه مي‌زنند. همه اينها را مي‌توان ذيل اين عبارت قرار داد كه ايران كم‌كم از صحنه اول فوتبال آسيا در حال كنار رفتن است. يعني اگر همين چهار تا لژيونر را نداشته باشيم كه ناشي از استعدادخيز بودن كشورمان است رسما در هيچ زمينه‌اي در سال‌هاي گذشته حرفي براي گفتن نداشته‌ايم و در صحنه‌هاي رسمي اثرگذار نبوده‌ايم. سال‌هاست قهرمان آسيا نشده‌ايم، سال‌هاست هيچ بازيكني از ايران بهترين بازيكن آسيا نشده، سال‌هاست هيچ ميزباني مهمي به دست نياورديم كه براي مدت‌هاي طولاني بازي در كشورهاي ثالث را تجربه كرديم، مدت‌هاي مديدي است كه باشگاه‌هاي ايراني به توفيقي دست پيدا نكرده‌اند (جدا از دو بار فيناليست شدن پرسپوليس كه هر دو بار شبيه معجزه بود) و امروز ششم شدن استقلال در جدول گروهي ليگ نخبگان غرب آسيا مي‌شود دستاورد و مواردي از اين دست. ما حتي با تغيير كنفدراسيون منطقه‌اي از غرب آسيا به آسياي ميانه كه با تصميم تاج و همكارانش انجام شد بسياري از فرصت‌هاي رقابتي را هم از دست داده‌ايم. تغيير اين رويه حتي اگر از همين امروز استارت بخورد چند سال طول مي‌كشد كه به نتيجه برسد ولي متاسفانه هيچ نشاني از عوض شدن دست‌فرمان به چشم نمي‌خورد. همه چيز به همان روال سابق در جريان است و از همين حالا مي‌توان گفت ميزباني دورهاي بعدي جام ملت‌ها هم به كشورهاي ديگر خواهد رسيد. تيم‌هاي ديگري از آسيا قهرمان قاره كهن مي‌شوند و شايد سال‌ها بعد در رسانه‌ها بگويند: «ايران كه در گذشته دور جزو قدرت‌هاي آسيا بود» توانست بالاخره جواز حضور در جام ملت‌هاي آسيا را به دست آورد!