ققنوس ايران!

ريمون گيرشمن، باستان‌شناس فرانسوي كه بيش از دو‌دهه در مناطق تاريخي ايران مشغول كاوش و مطالعه بود، تعبير جالبي دارد. ققنوس! او ايران را به ققنوس شبيه دانسته؛ اينكه هر بار فرو‌‌ مي‌افتد و دوباره برمي‌خيزد. از خاكستر خود مدنيت نوين‌تري ايجاد مي‌كند كه هم پيوند در گذشته دارد و هم رو به آينده. 
ايران كشور بزرگ و با تمدني قديم است. سرزميني كه سه خاصيت ماندگار را در بيش از سه هزار سال حفظ كرده است. ملتي را به بردگي نگرفت، هيچگاه بت‌پرستي نكرد و در زمانه‌اي كه استعمار هويت تاريخي و استقلالشان را بي‌معنا مي‌كرد ايران توانست استقلال خود را حفظ كند، هرچند كالبدش چندپاره شد.از سويي ايران در چهارراه تمدن بشري واقع شده است. پيوند‌دهنده شرق و غرب. افسوس كه دشمني‌هاي خارجي و بي‌تدبيري‌هاي داخلي اين سرزمين كم نظير را از صحنه اثرگذاري مدنيت جديد در حال حذف كردن است. هر چند ميراث تاريخي، هويت فرهنگي، گستره زبان و ‌ادب فارسي، پيوند ديني و مذهبي، جغرافياي تاريخي، معادن كم نظير اساسا چنين امكاني به دشمنان نخواهد داد. از سويي ايران كشوري نفت‌خيز است؛ معادن فراواني دارد؛ از صنايع متعددي برخوردار است؛ متخصصان فراواني دارد كه در جهان شهره‌اند؛ جاذبه‌هاي گردشگري منحصربه‌فردي دارد؛ موقعيت استراتژيكش بي‌نظير است؛ فرهنگ بسيار غني و ريشه‌داري را به ارث برده؛ تاريخ كهن و درس‌آموزش براي جهانيان شناخته شده است و...
اينها تنها بخشي از ويژگي‌هايي است كه سرزمين بزرگ ايران و مردم قدرتمندش را بر تارك جهان نشانده . تازيان و چنگيزيان با همه سبعيت و خشونتشان در ايران زمين‌گير شده و قوم مغول در فرهنگ ايراني مستحيل شده است. دشمنان ايران از قديم تا امروز هر‌چه در توان داشته‌اند براي اضمحلال آن به كار برده‌اند اما نام ايران هماره سرافراز مانده است.
آنچه در سطرهاي بالا آمد رجزخواني و حماسه سرايي نيست كه اگر چنين هم باشد ايرادي بر آن نتوان وارد كرد. بلكه مقصود آن است كه به مردم ايران و دنيا بگوييم، كشورهاي بي‌بته‌اي كه سردمدارانش با عربده‌كشي به‌دنبال ضعيف كردن ايرانند عرض خود مي‌برند و زحمت ما مي‌دارند.
همين45سال پيش صدام حسين با كمك شرق و غرب عالم به مرزهاي ما تاخت و حتي شهرهايي از ما را تصرف و ويران كرد. الان او كجاست و ما كجا؟
ايراني راز ماندگاري را مي‌داند. اين راز از دو واژه تشكيل شده: مقاومت و تعامل. اولي را در جنگ‌ها نشان داده و دومي را در طول تاريخ، برصفحات روزگار نگاشته است.
در20سال گذشته، بيگانگان براي شكستن راز ماندگاري ايران كمر همت بسته‌اند. آنها سعي كرده‌اند مقاومت ما را بشكنند تا تعامل سياسي و اقتصادي و فرهنگي ما را تعطيل كنند.
متاسفانه بعضي دولت‌ها با ندانم‌كاري، پيمودن اين راه را بر بيگانگان ساده كرده‌اند. در مقاطعي كه امكان شكست تحريم‌ها را داشتيم با ناچيز شمردنش و بي‌آنكه راهي براي خنثي كردن آن داشته باشند از كيسه پس‌انداز كشور خرج كردند و اجازه دادند تحريم تا مي‌تواند يكه‌تازي كند.مشكل آنجا بود كه راه تعامل را بلد نبودند و گمانشان اين بود كه با فحاشي و تندگويي مي‌توان همه‌چيز را حل كرد، حال آنكه تعامل ده‌ها مسير دارد.
اشاره كنيم به اين روزهاي خودمان كه دونالد ترامپ، با همه صفاتي كه از او مي‌شناسيم زبان به تهديد گشوده است. اگر اين ادبيات سخيف بروز نمي‌كرد، راه بر هر تعامل سياسي باز بود . اما روشي كه او برگزيد رهبران جمهوري اسلامي را به اين نتيجه رسانده كه مذاكره نه عاقلانه است و نه شرافتمندانه.
با اين حال، اكنون تنها راه تعامل سياسي بسته شده و دليلي ندارد كه مسيرهاي ديگر را هم بسته نگاه داريم.
بخش خصوصي ايران، توان آن را دارد كه براي منافع اقتصادي ايران، با هر شركت و بنگاه و فردي كه در هرجاي دنيا ولو ايالات متحده فعال است ارتباط تجاري و صنعتي و فرهنگي داشته باشد. اين راه حتي در دوران دفاع مقدس هم باز بوده و كانال‌هاي تجاري و تسليحاتي ايران با بخش خصوصي امريكا فعال بوده است. اكنون نيز هيچ دليل عقلاني براي مسدود كردن آن وجود ندارد. هر كشوري براي حفظ منافع ملي خود مي‌تواند از شيوه‌هاي مورد نظرش استفاده كند و به نظر مي‌رسد امروز اين روش مفيد باشد.برخي روايت‌هاي تاريخي از زبان مقامات سابق صحت اين ادعا را كه حاكميت هيچگاه معتقد به بستن همه راه‌هاي تعامل تجاري و‌اقتصادي به جز اسراييل نبوده است. نويسندگان اين متن نمي‌گويند مشكل از ايران است؛ شواهد تاريخي نشان مي‌دهد كه دولت‌هاي ايراني چندين بار تلاش كردند صداقت خود را نشان دهند، اما اين دولت امريكا بوده كه خلف وعده كرده است. ما نبايد در چنبره ابتكار نتانياهو و دشمنان ايران قرار بگيريم. بسياري اتفاقات در منطقه سبب تغيير راهبرد برخي كشورهاي همسايه شده است. ديگر براي برخي كشورهاي عربي حذف نظامي ايران ناممكن است، از سويي نياز به شكوفايي و سرمايه‌گذاري اقتصادي لزوم نوعي مصالحه را توجيه مي‌كند. از سويي با رييس‌جمهور امريكا با روحيات خودشيفتگي ذاتي بهترين فرصت را براي بهره‌وري در اختيار تيم ايران قرار مي‌دهد. در اين ميانه تمركز بر روابط و ويژگي‌هاي اقتصادي و فرصت بزرگ سرمايه‌گذاري در ايران مهم‌ترين كارت بازي ايران است.