تنازع موافقان و مخالفان دولت در خصوص انتصابات
تفسير اشتباه از معناي وفاق
گروه سياسي|وفاق به چه معناست؟ آيا آن‌گونه كه اصولگرايان و طيف‌هاي راديكال معتقدند، وفاق به معناي تاسيس يك شركت سهامي و تخصيص سهم به هر كدام از جناح‌هاي سياسي است؟ يا آن‌گونه كه برخي اصلاح‌طلبان به آن اعتقاد داشته و آن را به معني مواضع مشترك در حل مسائل كلان كشور بدون سهم‌خواهي معرفي مي‌كنند؟ اين روزها ابهام درباره تعريف و تفسير وفاق بسيار زياد شده است. در روزهايي كه موضوعات مرتبط با مسائل منطقه‌اي، افكار بسياري از ايران را درگير ساخته در زير پوست تحولات سياسي كشور، موضوع برخي انتصابات در دولت زمينه‌ساز بروز برخي حواشي شده است. حواشي دامنه‌داري كه در يك سوي آن برخي اعضاي جبهه پايداري و مخالفان دولت قرار دارند كه وفاق را فرصتي براي دريافت سهم بيشتر از كابينه مي‌دانند و در نقطه ديگر چهره‌هاي اصلاح‌طلب و جريانات نزديك به دولت كه احساس مي‌كنند، درك درستي از معناي وفاق در فضاي سياسي كشور وجود ندارد.
ديروز چهره‌هايي چون جواد امام، غلامحسين كرباسچي و... كه خود را نزديك به دولت مي‌دانند، نسبت به روند حضور جريان مخالف دولت در گلوگاه‌هاي مديريتي انتقاد كرده و از رييس‌جمهور خواستند در اين زمينه تجديدنظر كند. در نقطه مقابل چهره‌اي چون علي‌اصغر شفيعيان هم وارد ميدان دفاع از دولت شد و برخي انتقادات در خصوص انتصابات دولتي را ناشي از حب و بغض‌هاي سياسي ارزيابي كرد. شفيعيان در اين زمينه نوشت: «هجمه‌ها به انتصابات دولتي، چه انتصابات انجام شده يا در حال انجام بسيار زياد است. متاسفانه بسياري از اين ايرادها به خاطر منافع شخصي و فاميلي است، در مرحله بعدي منافع كاملا گعده‌اي و جرياني. «معمولا» منافع مردم در اين هجمه‌ها و انتقادها در اولويت چندم قرار دارد.»جواد امام، سخنگوي جبهه اصلاحات در واكنش به اين اظهارنظر شفيعيان اعلام كرد: «جناب آقاي شفيعيان، جنابعالي خوب است پاسخ دهيد مردم براي چي به آقاي پزشكيان راي دادند؟عدم تغيير؟ تثبيت جبهه پايداري؟ عدم تغيير رويكردهاي سياسي و امنيتي؟ عدم رفع فيلترينگ؟ ادامه تنش در منطقه؟ ادامه فعاليت گشت ارشاد؟ ادامه حصر؟ ادامه سكانداري سياست داخلي به دست نظاميان و… بي‌توجهي بر جريان حامي و ستادهاي انتخاباتي؟ عدم اولويت به‌كارگيري جوانان و حاميان همراه؟» اين تنها اظهارنظر جواد امام درباره انتصابات اخير بود. سخنگوي جبهه اصلاحات پيش از اين با طرح پرسشي از رييس‌جمهور عنوان كرد: «مقدمات انتصابات دولت چهاردهم بر مبناي كار كارشناسي، شايسته‌سالاري، خاستگاه اكثريت راي‌دهندگان و حاميان واقعي دولت بود، اما در چرخشي غيرقابل درك بانيان وضع موجود و مقربان جبهه پايداري در حال بركشيده شدن هستند!
ابقاي مخالفانِ مخرب (نه حتي منتقدان) و بي‌توجهي به شعارها و وعده‌هاي انتخاباتي و عدم به‌كارگيري نيروهاي جريان سياسي حامي شما چه حكم و توجيه اخلاقي و سياسي دارد؟ تغيير رويه فعلي را از همين امروز آغاز كنيد؛ اصولگرايان و نواصولگراياني كه بر اصول خود پايدار نمانده‌اند، به طريق اولي از شعار «#وفاق » هم عبور خواهند كرد.»
در ادامه اين بحث غلامحسين كرباسچي هم به ميانه اين منازعه ورود كرد و در پاسخ به پرسش خبرنگار خبرآنلاين گفت: «من خيلي تمايل ندارم كه در اين زمان از دولت انتقاد كنم. دولت گرفتاري‌هاي زيادي دارد. ميراثي كه براي دولت از قبل به جاي مانده، او را شكننده كرده است. ولي با اين وجود، نمي‌توانم از واژه «اشتباه» براي دولت استفاده نكنم. دولت اشتباه مي‌كند. هم انتصاب وزير كشور اشتباه بوده و هم استانداران و معاوناني كه انتخاب مي‌شوند. من يقين دارم كه دولت بعدها پشيمان خواهد شد. حتما مسائل و مشكلاتي را در پي خواهد داشت. منتها من الان نه قصد و نه اعتقاد دارم كه وارد نقد دولت شوم.»
كرباسچي درباره مفهوم وفاق هم اظهار داشت: «من نمي‌فهمم وفاق به چه معني است و فكر هم نمي‌كنم كه آقاي پزشكيان هم مفهوم وفاق را براي خود روشن كرده باشد. ايشان اگر بخواهند وفاق را با ملت خود ايجاد كنند، يك بحث است و اگر بخواهند با نهادهاي مختلف در يك مسير قرار بگيرند يك بحث ديگر. بالاخره ايشان شعارهايي را در زمان انتخابات داده‌اند كه مخالف عملكرد و رويكرد دولت گذشته بوده است. الان مشخص نيست كه با اين انتصابات مي‌خواهد از آن شعارها بازگردد و مسير ديگري را انتخاب كند يا خير.»
او در نهايت نتيجه‌گيري كرده: «پزشكيان اگر به مخالفان تندرو خود در دولت جايگاه بدهد بايد از وعده‌ها و شعارهايش دست بكشد.» از هر زاويه ديدي كه به موضوع نگاه كنيم از يك واقعيت نمي‌توان چشم‌پوشي كرد و آن اينكه براي ارزيابي عملكرد دولت در بخش‌هاي گوناگون و انتخاب‌هاي متفاوت بايد حداقل يك‌سال زمان به دولت بدهيم تا بعد بتوان ارزيابي‌هاي دقيقي درباره نظام تصميم‌سازي‌هاي دولت ارايه كرد.