نتيجه زخم‌هاي كاري پولادگر و سستي ساعي
هجدهمي ايران در مسابقات قهرماني تكواندوي جهان
تيم ملي تكواندوي ايران طي هفته گذشته در مسابقات قهرماني جهان به ميزباني مكزيك شركت كرد كه نتايج ضعيف ملي‌پوشان ايران نشان از فاجعه عميق در اين رشته دارد. تيم ملي مردان و زنان ايران در مسابقات جهاني در رتبه نازل هجدهم ايستاد!
تيم ايران درحالي در اين مسابقات حاضر شد كه با 13 ورزشكار راهي مكزيك شده بود اما نهايتا در بين 13 ملي‌پوش زن و مرد، تنها سه مدال برنز نصيب ايران شد و ده ورزشكار حذف شدند تا يك سقوط آزاد ديگر براي اين رشته رقم بخورد.
رضا كلهر، مهران برخورداري و سجاد مرداني سه برنزي ايران در اين مسابقات بودند و ده تكواندو‌كار ديگر هم حذف شدند.
همين موضوع و نتايج ضعيف اين رشته كه تا چند سال قبل جزو رشته‌هاي پرمدال ايران در مسابقات جهاني و المپيك بود، باعث شد تا بار ديگر مشكلات اين رشته مورد بررسي و انتقاد قرار بگيرد و عملا از مرگ اين رشته سخن به ميان بيايد.
تكواندوي ايران سال گذشته پس از آنكه از سيطره مديريت طولاني‌مدت پولادگر خارج شد و توانست نفس راحتي بكشد، اميد داشت تا با هادي ساعي، قهرمان اسبق اين رشته كه خود چم و خم كار را مي‌داند، به روزهاي بهتري برسد اما حالا پس از گذشت قريب به يك سال از مرد پرافتخار تكواندو در راس مديريت اين ورزش، آب از آب تكان نخورده و ايران نتوانسته در مسابقات آسيايي و جهاني، به توفيقي برسد.
زخم‌هاي كاري رييس سابق
در پايان دوره رياست پولادگر، وقتي او كليد اتاقش را تحويل داد تا به پست معاونت وزير كوچ كند، خيلي‌ها معتقد بودند مشكلات به وجود آمده در اواخر دوران مديريت او چنان به تكواندو آسيب زده كه تا چند سال نمي‌توان به موفقيت دوباره اين ورزش دل خوش كرد. تقريبا مشابه همان اقدامي كه علي مرادي در وزنه‌برداري انجام داد و زخم‌هايي عميق بر پيكر اين رشته بر جا گذاشت. حالا در تكواندو هم ماجرا از همين قرار است و خيلي‌ها معتقدند چنان نفس اين رشته گرفته شده كه حالا حالاها نمي‌توان به بازگشت آن به روي ريل موفقيت اميدوار بود. با اين وجود به نظر مي‌رسد در قريب به يك سالي كه هادي ساعي رياست اين فدراسيون را برعهده داشته، او مي‌توانست گام‌هاي مهمي بردارد تا ستاره‌هاي اين رشته اين‌گونه با دست خالي از آوردگاه جهاني برنگردند.
انتخاب عجيب كادر فني
وقتي هادي ساعي بر ميز رياست فدراسيون تكواندو نشست، خيلي‌ها منتظر بودند تا در اولين گام و مهم‌ترين آن، سرمربيان تيم‌هاي ملي را مشخص كند. ساعي در همين راستا حكم هدايت تكواندوي مردان ايران را به بيژن مقانلو داد تا از همان ابتدا نقدهاي زيادي به اين موضوع صورت بگيرد. بيژن مقانلو درحالي به سرمربيگري تيم ملي رسيد كه به نظر مي‌آمد گزينه‌هاي بهتري براي اين پست وجود داشته باشد، چراكه در شرايطي كه تكواندوي ايران در المپيك‌هاي ريو و توكيو عملكرد خوبي نداشته و دورنماي خوبي براي پاريس هم ندارد، مي‌بايست تحت هدايت شخصي باشد كه بتواند وضعيت آن را مديريت كرده و به مرور زمان به ساحل آرامش برساند. اما مقانلو در مسابقات آسيايي و جهاني نتوانست از مهره‌هاي خود بهره ببرد و چند
تك ستاره‌اي كه در تيم بودند هم يكي در ميان عملكرد خوبي نداشتند تا زنگ خطري جدي براي آينده اين رشته در آستانه المپيك 2024 به صدا در بيايد.
ستاره‌هاي خاموش
تكواندوي ايران هميشه به تك ستاره‌هاي خود دلخوش بوده و در دوره‌هاي مختلف، نفراتي همچون خود هادي ساعي، يوسف كرمي، سجاد مرداني، محمد باقري معتمد و... توانستند تا چند سال مدال خود را تضمين كنند، اما حالا شرايط به گونه‌اي است كه تيم فني نه تنها نتوانسته باعث پيشرفت جوانان و ملي‌پوشان شود، بلكه تك ستاره‌هاي تيم هم آن درخشش سابق را ندارند و در جهاني مكزيك به جز سجاد مرداني، نفراتي همچون مهلا مومن‌زاده، اكرم خدابنده و... هم موفق نشدند درخشش سابق خود را تكرار كنند تا نهايتا ايران با نتيجه‌اي ضعيف مسابقات جهاني را ترك كند.
ماموريت غيرممكن ساعي؟
قريب به دو سال ديگر مشعل المپيك 2024 در پاريس روشن خواهد شد. با اين شرايط به نظر مي‌رسد تكواندوي ايران كه در دو المپيك قبلي فقط سايه‌اي از خود را به روي تخته برده، با اين دست فرمان باز هم راه به جايي نبرد. در واقع اين روزها تيم ايران نه كادر فني متبحري دارد كه بتواند تيم را براي مسابقات جمع و جور كند و نه تك ستاره‌هاي خاصي كه بتوان به درخشش آنها دلخوش كرد؛ همه اينها باعث شده تا دورنماي حضور اين رشته در المپيك پاريس بيش از هر زماني تاريك باشد و با روند مديريتي هادي ساعي، بعيد به نظر مي‌رسد او بتواند در اين فاصله كوتاه كاري از پيش ببرد. تكواندوي ايران براي بازگشت به روزهاي خوب خود نياز به بهره‌گيري از مربيان با دانش، كارهاي پايه‌اي و برنامه‌ريزي منسجم دارد اما فدراسيون هادي ساعي نشان داده در اين حوزه برنامه خاصي ندارد و در يك سال اخير هم كار با فرمولي نه چندان خوب
پيش رفته تا حالا همه نگران آينده اين رشته باشند.
تكواندوي ايران پر از ستاره‌هايي است كه نياز به توجه دارند تا بدرخشند و فدراسيون تكواندو موظف است تا جدا از درمان زخم‌هايي كه از دوره رياست قبلي به‌جا مانده، سستي و بي‌برنامگي خود را هم كنار بگذارد و براي بازگشت دوباره اين رشته پرافتخار به مسير موفقيت، گام‌هاي اساسي بردارد؛ اتفاقي كه در حرف بارها به آن اشاره شده اما در عمل تا اينجاي كار هادي ساعي و رفقايش نشان داده‌اند تمايلي به قدم گذاشتن در مسير آن ندارند.