به كدام دوست گويم

ز محبتت نخواهم كه نظر كنم به رويت                كه محب صادق آنست كه پاكباز باشد
به كرشمه عنايت نگهي به سوي ما كن                   كه دعاي دردمندان ز سر نياز باشد
سخني كه نيست طاقت كه ز خويشتن بپوشم                به كدام دوست گويم كه محل راز باشد
چه نماز باشد آن را كه تو در خيال باشي                        تو صنم نمي‌گذاري كه مرا نماز باشد
نه چنين حساب كردم چو تو دوست مي‌گرفتم                        كه ثنا و حمد گوييم و جفا و ناز باشد        سعدي