هفتاد سال تلاش براي كشف موجودات فضايي
پروژه رازآميز پنتاگون
بهار سرلك
از بودجه 600 ميليارد دلاري وزارت دفاع امريكا، 22 ميليون صرف پروژه شناسايي تهديدهاي پيشرفته هوافضا مي‌شود؛ پروژه‌اي كه رد پاي آن غيرقابل پيگيري است و پنتاگون هم اين را مي‌خواهد. طبق گزارش‌هاي مقامات رسمي وزارت دفاع امريكا و بر اساس مصاحبه‌هايي كه با افراد داخل پروژه صورت گرفته و نيز مطابق اسنادي كه روزنامه نيويورك‌تايمز به دست آورده، اين پروژه چند سالي گزارش اشياي پرنده ناشناس را مورد بررسي قرار داد. پروژه را لوييس اليزوندو، مقام رسمي سازمان اطلاعات نظامي، اداره مي‌كرد. پيش از اين هرگز وزارت دفاع وجود اين پروژه را تاييد نكرده و اعلام كرده بود اين پروژه هوافضايي در سال 2012 متوقف شده است. اما حاميان آن مي‌گفتند با اينكه پنتاگون سرمايه‌گذاري‌اش بر روي اين پروژه را در سال 2012 لغو كرده، پروژه هنوز در حال اجراست.
اين پروژه مبهم كه بخشي از آن طبقه‌بندي شده باقي مانده، در سال 2007 آغاز شد و در ابتدا به درخواست هري ريد، دموكرات اهل نوادا و رهبر اكثريت سنا در آن زمان، كه علاقه وافري به پديده‌هاي فضايي داشت، سرمايه هنگفتي به آن تعلق گرفت. درصد بالايي از اين سرمايه در اختيار يك كمپاني تحقيقاتي هوافضايي، كه اداره آن بر عهده رابرت بيگلو بود، قرار گرفت. بيگلو در حال حاضر با ناسا همكاري مي‌كند تا فضاپيمايي قابل انبساط را براي افرادي كه به فضا سفر مي‌كنند، بسازند. در برنامه «60 دقيقه» شبكه CBS در ماه مه، بيگلو گفت او «كاملا متقاعد شده است» كه فضايي‌ها وجود دارند و اشياء پرنده ناشناس از زمين بازديد كرده‌اند.
اين پروژه در همكاري با كمپاني بيگلو اسناد و مداركي را منتشر كرده، حاوي مشاهداتي ازهواپيماهايي با سرعت‌برداري بالا؛ هواپيماهايي كه هيچ نشانه مشهودي از نيروي محركه‌شان يا وسيله‌اي آشكار كه بالا بردن را براي آنها ميسر كرده باشد، در آنها ديده نشده است. مسوولان اين پروژه ويديوهايي از برخورد ميان اشياي ناشناس با هواپيماهاي نظامي امريكا را مورد مطالعه قرار دادند؛ از جمله ويديويي كه در آن شيئي بيضي‌شكل و سفيد به اندازه هواپيماهاي تجاري كه توسط جت‌هاي جنگنده دريايي F/A-18F از ناو هواپيمابر نيميتز در سن ديه‌گو در سال 2004 آن را تعقيب مي‌كردند.
مشاهدات اشياي فضايي جدي است يا خيالبافي؟
سارا سيگر، يكي از اخترشناسان موسسه فناوري ماساچوست با اشاره به معيارهاي اين پروژه، هشدار مي‌دهد كه ندانستن منشأ يك شيء به اين معنا نيست كه از سياره يا كهكشان ديگري به زمين آمده است. او مي‌گويد: «وقتي مردم مدعي مي‌شوند پديده‌اي حقيقتا غيرعادي را مشاهده كرده‌اند گاهي بررسي جدي آن ارزشمند است. » سيگر اضافه مي‌كند: «مساله‌اي علمي كه گاهي مردم از آن سر درنمي‌آورند اغلب پديده‌اي است كه هيچ توضيحي براي آن وجود ندارد.»
جيمز اي. اوبرگ، مهندس سابق شاتل فضايي ناسا و نويسنده 10 كتاب درباره پرواز فضايي، كه اغلب مشاهدات مرتبط با اشياء پرنده ناشناس را رد مي‌كند، به اين پروژه مشكوك بود. او مي‌گويد: «وقايع عادي زيادي وجود دارد و خصوصيات ادراكي انسان اين داستان‌ها را باور مي‌كند. بسياري در [مباحث] هوافضايي فعالند و نمي‌خواهند ديگران از آن سر دربياورند. آنها دوست دارند در هياهوي شكل‌گرفته، بي‌سروصدا و ناشناس عمل كنند يا حتي با استتار خودشان، به اين هياهو دامن بزنند.»
طي چندين دهه موضوع اشياي پرنده ناشناس در امريكا مكررا بررسي شده‌اند. در سال 1947، نيروي هوايي مجموعه‌اي از مطالعاتي را كه شامل بيش از 12000 ادعاي مشاهده اشياي پرنده ناشناس مي‌شد، بررسي كرد. اين بررسي‌ها در سال 1969 رسما به پايان رسيد. در سال 1952، برنامه‌اي با اسم رمز «كتاب آبي» آغاز به كار كرد و در نهايت به اين نتيجه رسيد كه اغلب مشاهدات شامل ستاره‌ها، ابرها، فضاپيماهاي غير اتمي يا هواپيماهاي جاسوسي مي‌شود. اگرچه 701 مورد اين مشاهدات غير قابل توضيح بودند.
خلبانان و دانشمندان و رسانه‌ها مي‌ترسند
جان گلن، فضانورد و سناتور سابق اهل اوهايو، كه در سال 2016 از دنيا رفت، به ريد گفته بود فكر مي‌كند دولت فدرال بايد مساله اشياي پرنده ناشناس را جدي بگيرد و بايد با اعضاي سرويس نظامي مشورت كند؛ به خصوص خلبان‌هايي كه گزارش مشاهده فضاپيماهايي را داده‌اند كه قادر به شناسايي آنها نيستند يا توضيحي براي وجودشان ندارند. مشاهده اين اشيا اغلب درگزارش دستورات فرماندهان نظامي نيست. ريد مي‌گويد اعضاي سرويس پرواز مي‌ترسند ديگران به آنها بخندند يا سابقه‌شان لكه‌دار شود. در جلسه ريد با استيونز و ايوونه، استيونز به خاطر مي‌آورد هواپيماهايي عجيب كه اصالت آنها مشخص نبوده، هواپيماي او را تعقيب مي‌كردند.
در كمپاني تحت نظارت بيگلو، محققان افرادي را كه مي‌گويند از برخورد با اين اشيا دچار عارضه‌هاي جسمي شده‌اند مورد مطالعه قرار دادند و در بررسي تغييرات فيزيولوژيك احتمالي، از آنها بهره جستند. علاوه بر اين، محققان با اعضاي سرويس نظامي كه مشاهده هواپيماهاي عجيب و غريب را گزارش كردند، صحبت كردند.
اين پروژه ويديوها و صداهايي را كه اشياي پرنده ناشناس را گزارش كرده‌اند، جمع‌آوري كرده است. از جمله ويديويي از ناوگان F/A-18 سوپرهورنت، كه هواپيمايي را نشان مي‌دهد كه در محاصره نوعي اشعه‌هاي درخشان كه با سرعت گذر مي‌كردند و در حين حركت مي‌چرخيدند، قرار گرفته است. مي‌توان صداي سكانداران ناو دريايي را شنيد كه سعي در شناخت آنچه مي‌بينند دارند. يكي از آنها مي‌گويد: «يك ناو كامل از آنها هست. » مقامات وزارت دفاع مكان و تاريخ اين واقعه را اعلام كرده‌اند.
بيگلو در مصاحبه‌اي مي‌گويد: «از لحاظ بين‌المللي، ما پس‌رونده‌ترين كشور در جهان در مورد اين مساله هستيم. دانشمندان ما از افكار عمومي مي‌ترسند و رسانه‌ها هم مي‌ترسند بابت گزارش اين پديده سرافكنده شوند. چين و روسيه پذيراتر هستند و با سازمان‌هاي عظيمي در كشورشان روي اين پديده كار مي‌كنند. كشورهاي كوچك‌تر مانند بلژيك، فرانسه، انگلستان و كشورهاي امريكاي جنوبي مثل شيلي هم پذيراتر هستند. آنها به جاي اينكه به محض مواجهه با تابويي بچگانه پا پس بكشند، اهل عمل هستند و مشتاق بحث درباره اين موضوع.»
در چكيده‌اي از پروژه، كه در سال 2009 در پنتاگون نوشته شده و مدير آن زمان آن را آماده كرده، آمده است «آنچه علمي- تخيلي خوانده مي‌شد حالا علمي- حقيقي است» و ايالات متحده امريكا فاقد قدرت دفاع از خودش در برابر برخي تكنولوژي‌هاي كشف‌شده است. ريد مي‌گويد به نوبه خود نمي‌دانسته اين اشياء پرنده ناشناس از كجا آمده‌اند: «اگر كسي بگويد جواب اين سوال را دارد، دارد سر خودش را كلاه مي‌گذارد. ما كه نمي‌دانيم.» اما او مي‌گويد: «بايد از يك جايي شروع كنيم.»
New York Times