فرصتي براي گريختن از مصيبت تندرويها
متاسفانه برخي ازافراطيون در دوسوي ماجرا ازهماكنون تلاش خود براي ناكامي رييسجمهور را آغاز كردهاند.
درجناح مقابل افراطيون مرتبا خط و نشان ميكشند وحتي گاهي از توهين ونفرينهاي! سخيف ابا ندارند و در جناح اصلاحطلب هم گاهي چنان انتظارات را بالا ميبرند كه گويي آقاي دكتر پزشكيان براي انقلاب كردن به صحنه آمده است و انديشههاي زير و روكننده دارد!
در واقعا هماكنون درميان جريانهاي موجود سياسي دو جناح ميانهرو و افراطي پديد آمده است. ميانهروها حتي با گرايش اصولگرايي اميدوار به موفقيت دولت هستند و افراطيون حتي با گرايش اصلاحطلبانه دورنمايي از ثمربخش شدن وعدههاي منتخب مردم نشان نميدهند و بعضا سكوت خود را لطفي درحق آقاي پزشكيان قلمداد ميكنند!البته بودند شخصيتهايي كه سكوت نكردند و نتوانستند مانعي براي راي اعتماد مردم به آقاي پزشكيان شوند. بسياري به سرعت برق و باد فراموش كردهاند كه با مجموع شرايط موجود اعلام كرده بودند كه انتظار چنداني از دولت ندارند و بدترنشدن اوضاع را موفقيت آقاي پزشكيان خواهند دانست و بسياري هر روز بر دامنه مطالبات خود ميافزايند در حالي كه تا استقراركامل دولت حداقل 2 ماه ديگر زمان لازم است.
اما نكته بسيار مهم و استراتژيك آن است كه جناب رياست جمهور تحت هيچ شرايطي و با هر ميزان از فشارهاي پيدا و پنهان رسانهاي و عملي هرگز از مشي اعلام شده خود عدول نكند و تسليم صحنهآرايي بحرانسازان نشود. قراراست تلاش شود تا باري از دوش مردم برداشته شود، جلو فسادهاي اقتصادي ودريافتهاي نجومي گرفته شود، با جهان تشنجزدايي شود، تحريمهاي اقتصادي لغو شوند و تورم كمرشكن كنترل شود.اگراين مهمات صورت تحقق بهخود گيرند پيروزي تاريخي نصيب ملت ايران ميشود و به تبع آنها گشايشهاي ديگر هم خودبهخود حاصل خواهندآمد.
خطر بزرگ براي دولت چهاردهم افراطيون درهر حزب و جناح و موقعيت و دسته و گروه هستند واگر كسي بخواهد و بتواند مانع به ثمر نشستن كوششهاي دولت شود همان تندرواني هستند كه با بحران و درگيري و تشنج ودرشتي و زير و زبر كردن زندهاند. بايد ازتندروي تندروان و بحران دوستان گريخت.چنانكه كسي از گناه فرار ميكرد به سوي خداوند ! افراطيوني كه بزرگترين منكرات را انجام ميدهند وگاهي حاصل كارشان نابودي جامعه است.چه منكروگناهي بالاترازسست كردن اميدي است كه اكنون درميان مردم ايجاد شده و اگر با موفقيت دولت همراه شود قطعا شكوفا ميشود!؟چرا عدهاي نسبت به برداشتن گامهاي مثبت و اميدواركننده اكراه نشان ميدهند؟آِيا نميترسند نامشان به عنوان مخالفان شادي و رفاه و زندگي مردم درتاريخ ثبت شود؟چگونه عدهاي آشكارا مشتاق خراب شدن همهچيزند تا به خيال خود، دوباره از صفر شروع كنيم ؟ اكنون ثابت شده است كه هيچ گروه و دسته و جناح و گرايشي توان استيلاي كامل وحذف ديگران را ندارد، پس بايد كار با يكديگر و احترام به همه فكرها و انديشهها را ياد بگيريم و خيال پيروزي مطلق كه اتفاقا خسارات عظيم در بردارد را از ذهن خود بزداييم.