تاخير جايز نيست!
علي‌محمد نمازي
درباره وضعيت نگران‌كننده اجتماعي و اقتصادي مرتب مطلب گفته و نوشته مي‌شود و بر نگراني‌ها افزوده مي‌گردد.
سوال مهمي كه اذهان مردم و به‌ويژه متخصصان را به خود مشغول نموده، اينكه چرا تصميم كارساز و اقدامات چاره‌ساز صورت نمي‌گيرد؟ شاخص‌ها بسيار گوياست. درآمدهاي دولت هيچ تناسبي با هزينه‌هاي آن ندارد و سال‌هاست به سطح‌كسر بودجه افزوده مي‌شود و اكنون در مرز 000، 500 ميليارد تومان است و عدد نقدينگي را به سختي مي‌توان خواند. اين در حالي است كه گفته مي‌شود در ١۶ سال گذشته ١٧١ ميليارد دلار توسط بخش خصوصي از كشور خارج و در ديگر كشورها سرمايه‌گذاري مي‌گردد، سفره مردم خالي و ٧٠درصد آنها نيازمند يارانه هستند و تعداد بيكاران ١۵ ميليون و بيش از ٣٠درصد واجدين شرايط اشتغال است. فروپاشي اجتماعي رخ داده و سطح آموزش در همه مقاطع نزول نموده است. كدام حكومت‌ها با ثروت متوسط به بالا، متحد ايران است و رابطه كداميك از همسايه‌هاي ايران دوستانه و اطمينان‌بخش است؟ پيشرفت ايران در مبارزه با كرونا با كدام كشورها قابل‌مقايسه است؟ وضع جنگل‌ها، دشت‌ها، رودخانه‌ها، درياچه‌ها، تالاب‌ها و در يك كلام وضعيت محيط زيست عادي نبوده و موجب نگراني است. آن‌هم در حالي كه ايران، كشور غني و داراي موقعيت استراتژيك است. اما چرا اوضاع اينگونه است؟ پاسخ روشن است؛ كنار دشمني‌هاي خارجي و داخلي، افراط در آرمان‌خواهي، عدم واقع‌بيني و فرصت‌سوزي! ديگر مجال نيست و بايد در چارجوب نظام جمهوري اسلامي ايران كارهاي مورد نياز آغاز گردد.
جاي 3 موضوع در مديريت كشور بسيار خالي است:
1- تدبير؛ يعني پايان‌نگري، تمهيد، چاره‌انديشي، حزم، درايت، سياست، شگرد، كياست، مشورت، مشي و وسيله.
اينها هنر مديران مدبر است. اما مدبر كيست؟ صاحب نظر و انديشه، بصير، چاره‌انديش، انديشمند، با درايت، سياستمدار، كاردان و اداره‌كننده. لذا صرفا به‌دنبال مقصر گشتن ميان گذشتگان، مشكلات به قوت خود باقي و مردم قانع نخواهند شد. بلكه بايد به دنبال فرصت‌ها بود. تحول در نيروي انساني ممكن نمي‌شود، مگر در سايه شايسته‌سالاري از طريق صندوق راي و در يك انتخابات آزاد، رقابتي و منصفانه با دخالت حداقلي حكومت. عزيزان مسوول، 3 برابر شدن خروج از ايران در 3 سال به‌دليل نارضايتي از وضع موجود و گسترش يافتن اعتراضات صنفي نشانه‌هاي بدي براي آينده كشور و نظام است. 2- اولويت‌شناسي و رعايت آن؛ به نظر نگارنده اولين اولويت در كشور، تنش‌زدايي در سياست خارجي و برچيده شدن تحريم‌هاست. واقعا در اثر تحريم‌ها ايران از چه ميزان درآمد ارزي محروم مانده است؟! دومين اولويت تلاش در كاستن از نارضايتي مردم و احياي اعتماد بين دولت و ملت است. 3- رعايت عدالت در همه زمينه‌ها؛ مهم‌ترين عنصر قوام بين حكومت و ملت، اجراي عدالت است!