تعطيلي چاره كار نيست

اگر حقيقتا معتقديم انقلاب اسلامي يك انقلاب فرهنگي است بايد براي مفاهيمي كه براي انقلاب اسلامي مفاهيمي ارزشمند به شمار مي‌آيند و اصل و اساس انقلاب را روي آنها بنا كرديم به قول امروزي‌ها خوراكي مناسب تهيه كنيم. اينكه در ايام سوگواري ائمه اطهار(ع) اولين چيزي كه به ذهن‌مان مي‌رسد تعطيلي سينما و سالن‌هاي موسيقي است يعني چيز شايسته‌اي در بساط نداريم و جالب اينكه اين تعطيلي‌ها را به نام حرمت گذاشتن و رعايت ادب انجام مي‌دهيم و يادمان مي‌رود ما همان‌هايي هستيم كه دعوي دگرگوني جهان را داشتيم و قرار بود در عالم تصرف كنيم و آدمي از نو بسازيم. ما همان‌هايي هستيم كه قرار بود سينماي اسلامي بسازيم و موسيقي‌اي توليد كنيم كه آدمي به جاي محو شدن در لهو و لعب ذهن و ضميرش متوجه عالم معني شود.

يكي از همين خوانندگاني كه اين روزها به خواننده ارزشي شهرت يافته در يكي از آثارش وقتي مي‌خواست نام يكي از امامان را بر زبان بياورد موسيقي كاملا قطع مي‌شد، وقتي از او علت اين كار را پرسيدند، گفت: به حرمت نام مبارك آن بزرگ چنين كردم. يكي از منتقدان به او يادآور شد احتمالا اشكال در موسيقي شماست وگرنه چطور در موسيقي صوفيان هند و پاكستان و افغانستان و تركيه همين اسامي همانند اذكار مدام تكرار مي‌شود و هيچ‌كس بين آن موسيقي و آن اسامي تعارضي نمي‌بيند؟ منظور اينكه ما موسيقي و سينماي مناسب آن مفاهيم را اگر دراختيار داشته باشيم ديگر نيازي به تعطيلي سالن‌ها و سازها نيست.

شايد دو، سه دهه پيش اين تعطيلي‌ها وجهي داشت اما در روزگاري كه اين همه رسانه بيست و چهار ساعت دارد براي مخاطبان گوناگون برنامه توليد مي‌كند و لحظه‌اي هم معطل من و شما نمي‌ماند و اصلا چيزي هم به نام مناسبت‌هاي مذهبي و غير‌مذهبي را به رسميت نمي‌شناسد تعطيلي منفعلانه‌ترين كار ممكن است.