ثبات به معناي پيشرفت نيست
بازي‌هاي آسيايي عصر ديروز با انجام مراسم اختتاميه و رژه ورزشكاران به صورت رسمي به اتمام رسيد. كاروان ورزشي ايران با يك پله سقوط نسبت به دوره گذشته، در رده ششم ايستاد و اين در حالي بود كه ما در بازي‌هاي آسيايي جاكارتا با تعداد بيشتري ورزشكار شركت كرديم. كميتي كه متاسفانه نتوانست به كيفيت منجر شود و ما در كسب مدال طلا، نه تنها پيشرفتي نداشتيم بلكه يك مدال هم نسبت به بازي‌هاي آسيايي اينچئون كمتر كسب كرديم. البته به مدال رسيدن رشته‌هايي مثل تنيس روي ميز يا دوي 1500 متر از نكات مثبت اين دوره بازي‌ها براي ورزش ايران بود.گرچه ما توانستيم در مجموع تعداد بيشتري مدال نسبت به دوره گذشته به دست بياوريم، اما جايگاه‌مان يك پله در جدول مرغوبيت مدال و 5 پله در مجموع مدال‌ها نزول داشت. اندونزي ميزبان با استفاده از شرايط ميزباني و آوردن رشته بومي‌اش يعني پنجاك سيلات رسما ما را در رقابت براي كسب مقام چهارمي ناك‌اوت كرد. از آن طرف ازبكستاني كه در اينچئون حتي بين 10 كشور برتر هم قرار نداشت و در اين دوره هم تا روز آخر مسابقات پايين‌تر از ايران بود، با درخشش فوق‌العاده در ورزش بوكس توانست جهشي خيره‌كننده داشته باشد و جايگاه پنجمي را هم از ما بگيرد. جايگاهي كه مي‌توانست با يك طلا در ووشو زنان كه خيلي روي آن حساب باز كرده بوديم و طلاي سعيد ملايي كه در كمال تعجب با راي داوران تبديل به نقره شد، ثابت بماند اما اينچنين نشد.ما از بازي‌هاي آسيايي 2010 به اين طرف، در هر سه دوره حداقل 20 مدال طلا را به دست آورده‌ايم و اين يعني به يك ثبات نسبي در ورزش‌هاي طلايي‌مان رسيده‌ايم. ثباتي كه البته در ورزش به نوعي پسرفت به حساب مي‌آيد، چرا كه ساير تيم‌ها با پيشرفت خودشان مي‌توانند ما را به راحتي پشت سر بگذارند. ضمن اينكه در بعضي رشته‌ها مثل پرتاب ديسك ما بايد بدانيم در صورت خداحافظي احسان حدادي قطعا يكي از مدال‌هاي طلاي ما كم خواهد شد. بنابراين بايد از همين امروز به فكر بيفتيم كه استعدادمان را در كسب مدال طلا در ساير رشته‌ها نيز افزايش دهيم. البته اين جمله‌اي كليشه‌اي است كه در پايان هر دوره مدام توسط همه تكرار مي‌شود. اما گريزي از آن نيست. ما نبايد وقتي اندونزي با 10 مدال طلا اختلاف از ما عبور مي‌كند، يادمان بيفتد كه آنها ورزش بومي‌شان را به مسابقات تحميل كرده و بايد به آن اعتراض كنيم. ما نبايد وقتي بوكس در حال متزلزل كردن جايگاه‌مان است، متوجه شويم كه از بوكس غافل بوده‌ايم. روساي فدراسيون‌ها نبايد با وعده پوچ كسب مدال صرفا به فكر نگهداشتن جايگاهشان باشند و كسي هم نباشد آنان را بازخواست كند.بازي‌هاي آسيايي جاكارتا هر چه كه نداشت، به ما ياد داد كه ثبات گاهي پيشرفت كه به حساب نمي‌آيد هيچ، به نوعي پسرفت هم خواهد بود.